Vandaag gewerkt op de kwekerij. Vanochtend zorgde mist voor een heerlijk herfstig sfeertje. De struiken staan er over het algemeen goed bij. Ik ben het gedeelte met de sierkweetjes aan het wieden. Dat is heel hard nodig, want die worden overwoekerd door gras en klaver. Een flink aantal heeft dat niet overleefd, maar dat is niet anders. In de winter kan ik zien hoeveel slachtoffers er zijn gevallen, en kan ik weer gaan inboeten. Verder heb ik nog een flinke hoeveelheid (3 kilo) rozenbottels geplukt. Op dit moment zitten ze in de sapketel. Ik ben benieuwd of er genoeg sap uitkomt om gelei of jam van te maken.
Cuando este sol se apague, tú partirás de mí. Seguiré solo, con mi dolor y llanto y llanto. Mi convicción es no querer ya nunca más, porque la misma historia es otra vez y otra vez, y otra vez, y otra vez.
Quédate, quédate para poder vivir sin llanto, sin llanto.
Cuando me desengañes no sé si viviré, porque es muy triste tener tan sólo llanto y llanto, y mil renuncias en el corazón que implora que alguna vez alguien se quede y llora.
Quédate, quédate para poder vivir sin llanto, sin llanto.
Mi convicción es no querer ya nunca más, porque la misma historia es otra vez y otra vez, y otra vez, y otra vez.
Quédate, quédate para poder vivir sin llanto, sin llanto.
Blijf bij mij
Als deze zon is uitgedoofd verlaat je mij. Ik blijf alleen achter met mijn pijn, en huil, en huil. Ik wil nooit meer van iemand houden want de geschiedenis herhaalt zich alsmaar weer, alsmaar weer, alsmaar weer
Blijf bij mij, blijf bij mij zdat ik kan leven zonder te huilen zonder te huilen.
Als je mij alleen laat weet ik niet of ik dat overleef. Het is zo verdrietig om alleen te zijn en te huilen, te huilen. Mijn hart is wel duizend keer gekwetst en het smeekt om iemand die ooit bij me blijft en huilt
Blijf bij mij, blijf bij mij zdat ik kan leven zonder te huilen zonder te huilen.
Ik wil nooit meer van iemand houden want de geschiedenis herhaalt zich alsmaar weer, alsmaar weer, alsmaar weer
Een tijd geleden was er een programma van Ray Mears op tv over het stenen tijdperk, en wat mensen in die tijd hebben gegeten. Hij liet zien hoe je van meidoornbessen een soort snoep kunt maken door de bessen simpelweg te kneuzen en de pitjes en velletjes te verwijderen. Het 'sap' dat overblijft stijft binnen de kortste keren op en wordt een soort pudding. In vroeger tijden werd zo'n pudding vermoedelijk in plakken gesneden die werden gedroogd, zodat men de hele winter de beschikking had over broodnodige vitaminen en mineralen. Het feit dat bessensap in een paar seconden verandert in een pudding vond ik zo fascinerend dat ik dat ook wel eens wilde proberen. Het was inderdaad een heel bijzondere ervaring, maar het resultaat was niet echt smakelijk. Misschien moet ik de volgende keer toch een schepje honing toevoegen.........
Alweer een tijdje geleden kwam huisfotograaf E.P. van der Heijden een bakkie doen op de kwekerij en natuurlijk heeft ze toen ook een paar mooie plaatjes geschoten. Hier het resultaat!