Opkuilen en aanpakken

Dit zijn twee duistere zoekplaatjes. Toch eens vragen aan m'n huisfotograaf of hier nog wat aan te photoshoppen valt. :-)) Op het bovenste plaatje zijn de opgekuilde mahonia te zien, op het onderste de eerste geplante berberissen.
Dinsdag zijn de planten gekomen - 2900 stuks. Ik moet zeggen dat ik dat een behoorlijk abstract aantal vond. Ik kon me er niet zoveel bij voorstellen. Nu weet ik hoe het eruit ziet, en ik kan ook zeggen dat het er best veel zijn. Maar zoals ik bij de compost dacht: dat krijg ik wel weggeschept (met wat hulp), denk ik nu ook: dat krijg ik wel de grond in (met wat hulp).

De rozen, berberissen en mahonia kwamen met kale wortel. De sierkwee zat in pot. Auke had doorgegeven dat zowel de mahonia als de sierkwee in pot zouden zitten, dus dat was even een tegenvaller. De planten in pot hoeven namelijk niet te worden opgekuild en hoeven ook niet meteen te worden geplant. Planten met kale wortel zijn veel kwetsbaarder, en moeten zo snel mogelijk de grond in.

Het opkuilen was dus een veel grotere klus dan ik had verwacht. Het was wel een leuke klus, en ik had er prachtig mooi weer bij - winterse vrieskou met een prachtig zonnetje. Wat dat aangaat ben ik wel ongelooflijk gezegend. Maar ik heb doorgebuffeld tot het donker was, en toen kon ik ook echt geen stap meer verzetten. Ik ben thuis op m'n bed geploft, heb nog even gebuisd en ben toen heerlijk ingezeild.

De dag erna heb ik voorzichtig (vanwege de spierpijn) wat berberissen geplant. Dat vond ik een bijzonder moment. Weer een mijlpaal! De geboortekanaalfase loopt ten einde.

Het planten bleek overigens best snel te gaan. Inmiddels, het is nu vrijdag, staat bijna het hele berberisvak vol. M'n ouders hebben vandaag geholpen, en met z'n drieën kun je heel wat werk verzetten. Morgen en zondag gaan ze ook aan het werk en daar ben ik geweldig blij mee!