Praatjes over zaadjes

Afgelopen week heb ik op internet een prachtige site ontdekt van een Canadese zaadleverancier (www.gardensnorth.com). Tot mijn verrassing hadden ze zaadjes van planten waar ik al een tijdje naar op zoek was, maar die ik nog niet had kunnen vinden in Nederland. En natuurlijk heb ik het dan over planten met eetbare bessen/vruchten. Ik heb me ingehouden en van drie soorten zaad besteld: Asimina triloba (papaw), Sambucus nigra ssp. caerulea (een vlier met blauwe (!) bessen - zie plaatje) en Viburnum lantanoides (= V. alnifolium). Ik hoop dat de bessen van de Viburnum lantanoides niet net zo smaken als die van Viburnum opulus. Die zijn weliswaar eetbaar, maar smaken toch vooral naar vieze, natte wollen sokken. Eetbaar is natuurlijk een uiterst rekbaar begrip.
Er staan nog een paar andere soorten op de verlanglijst: Een bonte malus (plaatje!), Smilax herbacae en Vitis riparia. Er moet ook nog wat te wensen over blijven. En afgezien daarvan: Waar láát je al die planten?

Balsgård - weetjes over kweetjes

Gisteren teruggekomen uit Zweden. Even een studiebezoekje gebracht aan Balsgård, een onderdeel van de Zweedse Landbouwuniversiteit waar men zich bezighoudt met de veredeling van (nuts)gewassen. Een van hun onderzoeksgebieden is de Chaenomeles. Donderdagavond, 18 mei, was er een lezing over dit gewas en een rondleiding over de proefvelden, en daar moest ik natuurlijk bij zijn! Het was heel erg interessant en ik heb er behoorlijk wat van opgestoken. 's Ochtends was ik al in Kivik geweest, bij Kiviks Musteri - een van de sponsoren van het project en het bedrijf waar de sierkweetjes worden verwerkt. En natuurlijk heb ik daar sierkweejam en -limonade gekocht om te proeven. Erg lekker, en zeer de moeite waard. Ik verheug me er al op om dit zelf te kunnen kweken. Het 'probleem' is alleen dat de planten die ze in Balsgård hebben ontwikkeld nog niet op de markt zijn. Dat duurt nog twee jaar. Het leuke is nl. dat ze daar door allerlei kruisingen een product hebben gekweekt dat omhoog groeit (als Chaenomeles thibetica), weinig pitten maakt en geen doorns heeft. Maar misschien duurt het ook nog wel twee jaar voor ik van start kan, en dat is dan een geluk bij een ongeluk.

Sekem

Afgelopen week heb ik een ontzettend inspirerend boek gelezen: Sekem, ontwikkelingssamenwerking in een nieuw perspectief, geschreven door Ibrahim Abouleish. Het 'ontwikkelingssamenwerking' in de titel slaat nergens op, staat ook niet in de originele titel en het zal wel bedacht zijn door de vertaalster, die van de rest van de vertaling ook iets heel wonderlijks heeft gemaakt. Maar goed, afgezien daarvan is het dus een interessant en inspirerend boek. Ibrahim Abouleish heeft in de Egyptische woestijn letterlijk een oase weten te creëren, waar biologisch-dynamische gewasssen worden verbouwd. Er zijn scholen voor de kinderen van de werknemers, er zijn medische voorzieningen, en mogelijkheden voor alle betrokkenen om intellectueel en spiritueel te groeien. Z'n project is ontsproten aan spirituele ideeën uit de islam, het christendom en de antroposofie. Heel mooi om te zien waar dat toe leidt. Het versterkt m'n idee dat ondernemen vanuit betrokkenheid (en dus spiritualiteit?) zorgt voor een bepaalde meerwaarde, zowel voor de producten of diensten die daaruit voortkomen als voor alle mensen die daaraan meewerken (en uiteindelijk natuurlijk voor de hele aarde en alles wat daarop leeft). Het betekent alleen niet (bummer!) dat zo'n project probleemloos tot stand komt. Abouleish heeft zoveel problemen moeten overwinnen, dat mijn strubbelingen met de gemeente maar minipeanuts zijn. Het deed me eigenlijk wel goed om te lezen dat een project ondanks een heleboel moeilijkheden in de aanloopfase uiteindelijk toch succesvol kan zijn. Als je maar weet van waaruit je werkt, en waar je naar toe wilt. Abouleish heeft z'n problemen ook altijd gezien als kansen om weerbaarder te worden. Mooi!
En passant ben ik er nog achtergekomen welke Egyptische organisatie EKO-keurmerken verstrekt. Altijd handig als ik met Mohamed nog iets in Egypte ga opzetten!
Wat de plantage in Eelde betreft: Van de gemeente Tynaarlo hebben we alleen nog maar bericht gehad dat ze 'binnenkort het perceel wel een keer komen bekijken'. Erg veel schot zit er dus niet in de zaak. Jos heeft een brief op poten geschreven, en hopelijk werkt dat. Als ik de struiken dit najaar in de grond wil zetten, had ik ze eigenlijk al moeten bestellen.
De Griene Hân heeft een nieuwe website en was tijdelijk niet bereikbaar. Pffffffffffff, wat een opluchting. Anders had ik de struiken misschien ook wel bij elkaar weten te scharrelen, maar zo is het toch een stuk handiger. Auke Kleefstra heeft zoveel contacten her en der..... Maar goed, voorlopig heb ik daar niet zoveel aan, want ik kan de planten toch nog niet bestellen.