Ruben als poema

(en daarna een ijsje)




Ik ben een poema
snel en machtig
sterk en krachtig.
Je ziet mijn klauw
en je hoort auw.
Ik spring verder dan een kangaroe,
ik ben een poema en nooit moe.
Sneller dan de bliksem
stiller dan de donder:
ik ben een natuurlijk wonder.
Ik ben zwart
zwart als de nacht,
Heel mijn lichaam zit vol met kracht.
Ik klim in een boom
ik spring op een prooi
die is nu dooi.
Ik eet hem op met huid en haar.
En nu ben ik klaar.
Roar.

(foto's: E.P. van der Heijden)