En de kwekerij dan?

Ja, die kwekerij was natuurlijk ooit de reden dat ik met dit blog ben begonnen. En hoe het daar nu mee is? Vlak nadat m'n huis was opgeleverd begaf m'n trekkertje het. Het was een heel gepuzzel om uit te zoeken wat er mis mee was (er bleek lucht in de leidingen te zitten)en om iemand te vinden die dat kon verhelpen. Gelukkig had Mo een collega, Bas, die aan dieselmotoren knutselt en die wist ons te helpen. Dank je wel, Bas!
Ondertussen had het trekkertje wel ruim drie weken werkeloos op het veldje gestaan, en dat gras dat groeide maar door. Toen ik weer kon maaien stond het gras echt kniehoog. Het was trouwens ook helemaal niet alleen meer gras; het was gewoon een bloemenweitje geworden. Ik had er een hard hoofd in of het maaidek dat aan zou kunnen, maar dat lukte zowaar. In de hoogste stand, natuurlijk, dus het gras was nog niet meteen kort. Dat is het (een maand verder) nog steeds niet. Ik zet het maaidek steeds een tikkeltje lager, zodat het gras steeds iets korter wordt. Uiteindelijk wil ik het heel kort hebben.
Het onkruid tussen de bessenstruiken was natuurlijk ook flink opgeschoten, en het is een hele klus om dat te verwijderen. Ik ga twee dagen per week naar de kwekerij, en dan haal ik zoveel mogelijk weg (ben inmiddels bezig met het derde 'blok' - de berberissen). De bessenstruiken zelf doen het overigens erg goed. De mahonia heeft het meeste te lijden gehad in de winter, en daar heb ik dan ook de meeste uitval. De berberissen, die er in het voorjaar uitzagen alsof ze hartstikke dood waren, doen het nog het beste. Daar zijn er in totaal misschien vijf doodgegaan (van de 500). Het is heerlijk om op de kwekerij bezig te zijn. Lekker in de buitenlucht in m'n eigen tempo wat prutsen - iets leukers kan ik niet bedenken. Het streven is dan ook om hier m'n broodwinning van te maken. Ik weet nog niet precies hoe dat moet, maar dat komt wel.
Eerst wil ik nog een bouwkeet op het landje zetten waar ik een vers bakkie kan zetten en eventueel een nachtje kan blijven pitten!